Kahapon ang anibersryo ng una nating pag-uusap. Isang taon na ang nakalipas mula nang mapansin ko na nag-eexist ka pala. Alam ko naman na nandyan ka pero nung araw na yun ang unang araw na naging konkreto sa akin na parte ka pala ng mundong ginagalawan ko.
Hindi ko talaga alam kung bakit kailangan kong isulat ang akdang ito tungkol sa’yo. Gusto ko ngang sabunutan ang sarili ko habang itina-type ang sulat na ‘to. Madalas, iniisip ko kung ano bang saloobin mo tungkol sa’kin pero ngayon na-realize ko na masyado na kong matanda para isipin pa ang opinion mo. Ang mas mahalagang tanong ay kung gusto ba kita at hindi kung gusto mo ba ako.
Palagay ko naman alam ko ang sagot sa tanong na yun. Ebidensya na nga ang blog post na ‘to o. Kaya lang kasi, yung level ng pagkagusto ko, araw-araw nababawasan. Kasi ayoko naman ipilit. Ang awkward kasi, parang ...”
(Post ended by writer because of nausea)
